Emocjonalna Matryca świadomości

Witam was serdecznie tych , którzy są ze mną już długo i tych, którzy zawitali tutaj pierwszy raz.  Jeśli znajdziesz na tym kanale coś dla siebie , to zostaw mi swój komentarz, zastań częścią tej społeczności i subskrybuj kanał. Dziś opowiem o tym jak okres prenatalny wpływa na kształowanie się emocji w naszym dorosłym życiu. To co dziś przezywasz jest bardzo mocno związane z emocjami twojej matki, z trudnościami z jakimi się borykała oraz z akceptacją innych członów rodziny oraz brakiem akceptacji, która być może dotyczyła twojego przyjścia na świat. Jeśli to temat dla ciebie zostań tu ze mną na kilka minut. 
Stres wieku niemowlęcego, pozornie wydaję się ze nie powinien dotyczyć naszego dorosłego życia, a jednak. Okres prenatalny, to ważny jak się okazuje dla nas czas.  Warto jest zgłębić ten temat jeśli jest taka możliwość i dopytać mamę o kilka ważnych szczegółów. rodziców pomyślało o aborcji, lub ta sytuacja obudziła w nim strach, lęk przed oceną rodziców, powinność zawarcia małżeństwa, lub wstyd związany z twoim wiekiem lub tym ze  któryś z rodziców czy dziadków miał zupełnie inne oczekiwania co do ciebie. Wtedy ilość wytwarzanego w organizmie kortyzolu przez mamę, Czyli również czynniki zewnętrzne, które na nią wpływały, powodowała już twój niepokój, byłaś czy byłeś zalany  taką ilością kortyzolu, dla ciebie już  wtedy to za dużo. Kortyzol jak wiecie kochani, produkuje stres i nie sprzyja poczuciu bezpieczeństwa i harmonii. Jeśli tak się wydarzyło, to w dorosłym życiu bardzo często przejawiać się będzie w tobie wysoki poziom stresu, czyli produkujesz w swoim organizmie dużo kortyzolu, nawet do takiego stopnia, że może to cię odcinać od pewnych trudnych sytuacji. Wtedy kiedy poznamy okoliczności naszego poczęcia, możemy się zorientować, że być może towarzyszyła nam ogromna porcja kortyzolu, bezwiednie przekazana nie tylko przez matkę. Co mam na myśli to, to, ze  doświadczasz sytuacji w których bardzo się denerwujesz, chodzisz cały dzień podminowany, wściekasz się czy agresywnie atakujesz kogoś, a kiedy zaczynasz analizować sytuację,  możesz nawet nie pamiętać o co ci tak naprawdę chodzi,  nie rozumiesz swoich działań,  swojego zachowania. Nie rozumiesz, skąd są te emocje, czemu twoje zachowania są tak bardzo wyolbrzymiane przez ciebie. Przyczyną takiego zachowania może być pamięć emocjonalna, nazywana w psychologii, pamięcią prenatalną. Wiele osób boi się sięgać tak głęboko lub uznaje to za nieistotne. Jednak jeśli nie znajdujesz wyjaśnienia dla swoich przesadzonych reakcji, to warto jednak sięgnąć do tych dawnych miejsc. Pamięci prenatalna może być odtworzona poprzez hipnozę lub w  terapii traumy, warto pracować z terapeutą, dobrym coachem czy wybrać sobie towarzysza, po to by po pierwsze mieć poczucie bezpieczeństwa i takiego przyzwolenia na odczuwanie tych emocji w sobie w bezpiecznych warunkach z osobą z którą ty czujesz się dobrze w bezpiecznej przestrzeni, w której będziecie mogli wspólnie dotknąć tych rzeczy, które były trudne, a których już na pewno nie pamiętasz.
 Kiedy robimy analizę tego czasu,  i wpływ stresu, nawet traum, możemy zobaczyć dużo zależności emocjonalnych, które niesiemy dalej swoje życie. Warto pewnie wspomnieć też o pamięci komórkowej w której zapisane są nie tylko twoje własne emocje ale również emocje twoich rodów, rodziców, dziadków.  Specjaliści w tej dziedzinie twierdzą, co zresztą udowodniono, że prenatalne przeżycie są odtwarzane nie tyle z poziomu naszych mięśni czy tkanek, ale komórki, więc można pamięć prenatalną utożsamić z pamięcią komórkową.  Podczas prenatalnej traumy, tworzy się forma komórkowa o typie wirusa, która przechowuje pamięć traumatycznych wydarzeń. Obecnie w wielu miejscach, w wielu badaniach można również przeczytać o tym, że im wcześniej zadziałały się pewne czynniki tym mają one bardziej nasilone skutki. Czyli mają one bardziej zmasowany i trwalszy wpływ na nasze zachowania, nasze odczuwania czy problemy. Więc my tak naprawdę nie do końca wiemy co się dzieje a potem, np. na etapie naszego życia,  weźmy przykład  na przykład okresu adolescencji czyli późnego dzieciństwa , tzw wieku dorastania. Bardzo często w tym czasie, który wszyscy standartowo nazywają wiekiem nastoletniego  buntu i burzy hormonów, tak naprawdę jako młodzi ludzie odtwarzamy  pierwszy raz traumy pierwotne, które miały miejsce w czasie życia okresu prenatalnego.   Ale może ona również objawić się już w okresie niemowlęctwa czy  na etapie tworzenia więzi z rodzicem. Odtwarzamy,  projektujemy, to wszystko co się wydarzyło pierwotnie i było dla nas trudne, było traumą czyli bolesnym doświadczeniem emocjonalnym. I może to się wydać niewiarygodne, jednak kiedy jesteście już państwo w rozwoju, zgłębianiu wiedzy na swój temat z pewnością zauważysz zachowania, które są objawem wcześniejszych emocjonalnych trudności, które nie należały do ciebie ale wziąłeś je na siebie. Przeżywanie każdego zagrożenia tak silnie i bardzo wcześnie, czyli takich urazowych wydarzeń powoduje, powoduje, że nasz mały jeszcze organizm potrzebuję włożyć wiele wysiłku, ale nie po to żeby się odkrywać ,rozwijać, ciekawić światem, tylko najczęściej po to, żeby ukształtować struktury obronne, a  tym samym kształtuje struktury obronne i cała energia witalna jest przeznaczana na utrzymanie twojej egzystencji, przetrwania. Dlatego też w późniejszym życiu odczuwamy zagrożenia, które wywołują lęk, przerażenie, które w rzeczywistości nie mają do końca uzasadnienia a jednak  my jako dorośli ludzie odczuwamy lęk. Zobaczcie jak wielu rzeczy się boimy ?  Boimy się na zapas nawet tego co jeszcze się nie wydarzy i może wcale tak się nie stanie a my z tego powodu mamy już bezsenne noce. Zobaczcie jeżeli my już na etapie życia prenatalnego jesteśmy w systemie przetrwania, to  tak naprawdę już tu nie możemy się bezpiecznie rozwijać. Przecież rozwój potrzebuje poczucia bezpieczeństwa. Jeżeli jesteśmy w zagrożeniu, nie ma rozwoju, jeżeli jesteśmy w poczuciu zagrożenia, nie ma rozwoju, więc tutaj na tym etapie życia prenatalnego, jeżeli jest jakiekolwiek zagrożenie, traumatyczne wydarzenia dziejące się na zewnątrz, to my zamiast skupić się na witalności, rozwoju, zdrowym wzrastaniu, to my się skupiamy przede wszystkim na przetrwaniu, na utrzymaniu przeżycia i na wytrzymanie ataku w ciągłym poczuciu zagrożenia, którego nie jesteśmy w stanie zidentyfikować, nie rozumiemy go ale odczuwamy. Wpływ emocji matki na doświadczenie dziecka w wieku prenatalnym jest ogromny. Zdaniem psychoanalityków dziecko nie ma możliwości odróżnienia własnych emocji, od emocji matki, a te pierwsze zależą od drugiego, dlatego  stan emocjonalny matki gra istotną rolę w tworzeniu, matrycy prenatalnej świadomości.  Zobacz nawet nieświadome przeżycia matki, nakładają się na sensoryczne i emocjonalne doświadczenia dziecka i zapisują się w jego podświadomości będąc interpretowane jako -  Ja, czyli, Ja to przeżywam tak, Ja tak czuję, jestem zalewany kortyzolem tworzonym przez matkę. Dziecko nie ma zdolności świadomego rozróżnienia między własnymi i matczynym myślami oraz emocjami. Badania pokazują, ze źródłem nerwic i zaburzeń psychicznych są doświadczenia, które zaczynają się w łonie traumatycznych doświadczeń. Negatywny stosunek do dziecka, jakim może być: stres matki, używki,  jej psychiczne czy fizyczne traumy, powodują zatrucie organizmu. Traumatyczne przeżycia, kobiety w ciąż yy  -jak np. śmierć kogoś z bliskich a może zwolnienie z pracy, czy to że jak już mowiłam  któryś z rodziców nie akceptuje dziecka, czyli wszystkie jej zmiany w systemie neurohormonalnym oraz zachwianie właściwej równowagi między sympatycznym i parasympatycznym systemem nerwowym odbija się na całe życie w dziecku na poziomie podświadomym. Najwcześniejsze rany emocjonalne i związane z tym bólem,  zwany bólem pierwotnym, są trwałe, bo występują jako pierwsze doświadczenia emocjonalne.  Konsekwencją tego bólu jest większość problemów psychicznych, gdyż wdrukowuje się w system nerwowy dziecka i powoduje trwanie napięcia, który wpływa na zachowanie i z tymi idziemy do świata. I ja przez wiele lat nie znając jeszcze swojej historii życia prenatalnego, byłam w niepisanym poczuciu zagrożenia nie wiedząc o co mi tak naprawdę chodzi i kto miałby być tym rzekomym zagrożeniem. Wiele może się nam uporządkować, kiedy poznany historię swojego życia prenatalnego. Możesz zrozumieć napięcie, które odczuwasz,  układ nerwowy, który jest cały czas w stanie ogromnego napięcia, stanie przetrwania. Utkniecie między walką, ucieczką a zamrożeniem. Kiedy nie jesteś oczekiwana, rodzice rozważają aborcię lub przed tobą wykonano aborcję albo mama obawia się o zdrowie dziecka lub ktokolwiek kieruje w twoją stronę brzydkie określenia jak – ni9echciany bachor na przykład. W tedy w dorosłym życiu możesz czuć się nie chciana.  Niesiemy tak przez życie nasze najwcześniejsze rany emocjonalne i związany z tym ból, który zapisany jest w nas trwale , ponieważ występują one  jako pierwsze doświadczenie. Konsekwencją tego bólu jest większość problemów psychicznych, wiele problemów natury psychicznej, nerwice, depresje, ataki paniki, stany lękowe, i co jest najgorsze, nikt nie pyta dlaczego? nikt nie pyta, gdzie to się zaczęło?